NA ULICY KSIĘDZA KAROLA... - tekst Krzysztof Chaliński

(bajka o myszy kościelnej) 

 Na ulicy księdza Karola

jest głęboka i ciemna nora

głęboka na metry trzy

w niej mała myszka śpi

Kiedyś mieszkała w kościele

w ornacie uwiła mieszkanie

a w każdą Bożą niedzielę

wstawała na księdza kazanie

Tak bardzo była wsłuchana

w księdza Karola słowa

że już od samego rana

chodziła rozmodlona

Jeść też niewiele jadła

bo grzech kraść gospodarzom

i chudła tylko i bladła

choć owies się jej marzył

chciała żyć tak jak potrzeba

wsłuchana w kazania księdza

bo chciała się dostać do nieba

dostała się jednak jej nędza

lecz weszła raz na ambonę

bo chciała zmienić mieszkanie

i spadła wprost na skarbonę

a wówczas zmieniła zdanie

widząc miedziane monety

(choć ich nie było wiele)

myszą targnęła niestety

chciwość w łubniańskim kościele

Wbiegła wprost na plebanię

szukać u księdza pieniędzy

przebiegła przez mieszkanie

i wpadł jej prosto w ręce    

miedziak, jeden lecz duży

krzyknęła:  „będę bogata

nie chcę już mieszkać i  służyć

w zakrystii starych ornatach

Zbuduję ja sobie niebo

ze złota tutaj w Łubnianach”

tak przyćmił jeden pieniądz

księdza Karola kazania

Ciągnęła więc pieniądz myszka

po plebanijnych pokojach

zdyszana pod drzwi przyszła

wciąż miedziak trzymając w dłoniach

bolały już ją ręce

i głowa strasznie bolała

pobolewało serce

lecz pieniądz nie puszczała

A gdy stanęła na progu

z wysiłku prawie zemdlona

to zobaczyła w amoku

kły psa od księdza Karola

puściła skarb no i w nogi

lecz nogi były zmęczone

chciałaby uciec z drogi

lecz nie wie w którą stronę

głowa jej z bólu pęka

ręce mdleją z wysiłku

chciałaby biec na rękach

zdołała jęknąć tylko

nie miała uciekać siły

więc padła na monetę

„piesku wiem że zgubiły

mnie chciwe żądze niestety

błagam daruj mi życie

a ja przyrzekam dziś tobie

że od dziś należycie

będę jak święty żyć człowiek”

„Mówisz tak bo się boisz

lecz kiedy tylko cię puszczę

- rzekł pies – znowu coś zbroisz

okradniesz kościelną puszkę!”

„Przenigdy! Daję ci słowo

pogardzę nawet grosikiem

będę już inną osobą

zostanę pustelnikiem!”

Mysz słowa dotrzymała

z zakrystii się wyniosła

na polu zamieszkała

chcąc pustelnikiem zostać

Po latach gdzie stoi jej nora

ktoś wybudował ulicę

nazwali ją księdza Karola

nie wiedząc nic o pustelnicy

A ona? Żyje najprościej

myśląc jak była blisko

śmierci przez moment chciwości

jak mogła stracić wszystko

Czasem gdy wyjdzie z pustelni

i przykucnie na polach

to wspomina niedzielne

kazania księdza Karola

ksiądz Karol dziś w niebie chodzi

tam wielbi Ducha Bożego

a myszka posłuchać przychodzi

kazania księdza Jerzego

a chociaż zmienił się pasterz

znów słyszy słowa tak znane

„ przestaniesz na świat chciwie patrzeć

zobaczysz nieba bramy”